Mulligan Concept

Het Mulligan concept is een mobilisatietechniek voor gewrichten. Het is een behandelvorm die qua uitvoering in principe veel weg heeft van manuele therapie. Het grote verschil is gelegen in het feit dat deze aanpak tijdens de uitvoering nooit pijn mag veroorzaken en dat het resultaat onmiddellijk meetbaar en merkbaar moet zijn. Toepassing van het Mulligan concept geeft vaak spectaculaire verbeteringen bij pijnlijke bewegingsbeperkingen die al wat langer aanwezig zijn.

Brian Mulligan (Fysio- en Manueel Therapeut uit Nieuw-Zeeland) ontdekte in de jaren ’80 dat menige gewrichtsklacht veroorzaakt wordt door een “positiefout” of “ontsporing” van de gewrichtsdelen ten opzichte van elkaar. Er wordt uitgegaan dat, b.v. een trauma, een (minimale) subluxatie is ontstaan die het functioneren van een gewricht en zijn omgeving hindert. Om onverklaarbare reden hersteld deze situatie zich niet spontaan en leidt zo vaak tot langdurige klachten. Door het pijnvrij “repositioneren” van deze gewrichtsdelen, verbetert het herstel opmerkelijk snel, zelfs in al jaren voortslepende gevallen.

Door middel van subtiele positieveranderingen aan te brengen aan de verschillende gewrichtsonderdelen wordt gezocht naar een pijnvrije uitgangspositie. Vanuit deze positie wordt vervolgens geprobeerd of de beweging of handeling die in het onderzoek de klachten veroorzaakte nu actief en pijnvrij mogelijk is. De patient heeft bij deze aanpak vaak een duidelijk actievere rol en heeft ten allen tijde controle over hetgeen met hem gebeurt.

De methode is een samenspel van therapeutische handelingen en gelijktijdig door de patiënt(e) uit te voeren actieve bewegingen. Zelfwerkzaamheid van de patiënt(e) in de vorm van “huiswerkoefeningen” is noodzakelijk om zo snel mogelijk te komen tot een optimaal resultaat.

Voorbeelden die vaak goed reageren op de Mulligan aanpak chronische klachten na een enkelverstuiking onbegrepen knieklachten na een verdraaiing (b.v tijdens sporten) een niet spontaan herstellende “tenniselleboog”.